UT verbetert exoskeletten via ingebouwde controllers

Draagbare robots zoals exoskeletten worden vaak gebruikt bij de revalidatie van mensen met een gedeeltelijke verlamming, bijvoorbeeld na een beroerte of ruggenmergletsel. Deze exoskeletten werken min of meer zonder diepgaande kennis van het lichaam van de patiënt. Guillaume Durandau van de Universiteit Twente heeft controllers toegevoegd aan exoskeletten zodat intuïtieve menselijke controle mogelijk is.

Durandau rustte draagbare robots uit met digitale neuromusculoskeletale, modelgebaseerde controllers om robuuste en intuïtieve menselijke besturing van draagbare robots mogelijk te maken. Na een letsel dat neuromusculaire laesies veroorzaakt, zoals een beroerte, vindt het grootste deel van het herstel van de motorische capaciteit plaats in de eerste zes maanden na het incident. Na deze periode is er weinig verdere verbetering meer te verwachten. Slechts 10 procent van de beroertepatiënten herstelt volledig, de rest zal met een of andere beperking moeten leven. Een van de belangrijkste aandoeningen is een afname van de mobiliteit als gevolg van spierzwakte of verlies van spiercontrole (30 procent van de patiënten met een beroerte is niet in staat om zonder hulp te lopen). Om het effect van de beperking te helpen verzachten zijn hulprobots zoals exoskeletten ontwikkeld.

‘Tot op de dag van vandaag hebben draagbare exoskeletten hun belofte niet waargemaakt’, stelt Durandau. ‘Ze hebben geen revolutie teweeggebracht in het leven van patiënten met neuromusculaire aandoeningen. We hebben nog geen patiënt met een beroerte, geholpen door een exoskelet, vrij op straat zien lopen.’