Van open innovatie naar open productie

In 2003 publiceerde Henry Chesbrough een boek over open innovatie. Dit was het startschot voor een grotere openheid van heel wat onderzoeks- en ontwikkelafdelingen, ook in de mechatronicasector. Tot dan waren deze afdelingen ivoren torentjes die meenden alle waarheid in pacht te hebben. Ze werkten exclusief voor het bedrijf en alle innovaties van het bedrijf moest van hen komen. Nu gingen ze samenwerken met externe kenniscentra en andere bedrijven. Ook nieuwe open modellen voor industriële samenwerking ontstonden: Devlab, Esi en FMTC zijn daar mooie voorbeelden van.

Tot nu toe was deze openheid echter beperkt tot onderzoek en ontwikkeling. Productieafdelingen zijn nog steeds op zichzelf gerichte bastions die onder enorme tijdsdruk staan. Samenwerkingen op het gebied van productie, die verder gaan dan het traditionele uitbesteden, zijn dan ook schaars. Nochtans kunnen bedrijven ook hier veel van elkaar leren. Hoe pak je de productieplanning aan? Hoe organiseer je het onderhoud? Welke kwaliteitsinspectiesystemen benut je? Ook apparatuur wordt niet altijd voltijds benut en kan dus efficiënt worden gedeeld.

De eerste ideeën over open productie beginnen dan ook te rijpen en enkele academische publicaties zijn erover geschreven. De term heeft zijn weg al gevonden naar de Vlaamse overheid. Zo is hij terug te vinden in het recente witboek ’Een nieuw industrieel beleid voor Vlaanderen‘, waar ook sprake is van open productiecellen. Ook de recente aankondiging van een nieuw centrum voor fabricagetechnologie (CFT 2.0) kun je in deze context plaatsen.