‘Om ingewikkelde problemen op te lossen, hebben we ieders inbreng nodig’

Dit najaar gaat Jessica Korzeniowska haar bekroonde basiscursus in systeemengineering geven bij High Tech Institute. High-Tech Systems sprak met haar over haar achtergrond, haar ervaringen als systeemingenieur, haar lesmethode en het belang van het bereiken van studenten, met name meisjes.

Jessica Korzeniowska komt uit een familie met een passie voor vliegtuigtechniek. Haar grootvader was Pools en emigreerde naar het Verenigd Koninkrijk. Korzeniowska groeide zelf op in Milton Keynes, ‘een heel normale stad in het Verenigd Koninkrijk.’

Korzeniowska’s pad in de techniek begon met een campagne op school om meer vrouwen voor techniek te interesseren. Ze denkt dat dat haar enthousiast heeft gemaakt om een cursus te ontwikkelen die voor iedereen toegankelijk is. ‘Omdat ik zelf het resultaat ben van andere mensen die techniek toegankelijk wilden maken.’

Na een week werkervaring, speciaal voor meisjes, op een vliegbasis van de Royal Air Force, besloot ze dat techniek was wat ze wilde doen. ‘Voor mij was het een goede mix van puzzels en problemen oplossen. Ik heb altijd van puzzels gehouden en ik vond het geweldig om met Lego te bouwen, omdat je daarbij innovatief moet denken, je moet nieuwe oplossingen bedenken. Voor mij zijn techniek en de technische kant ervan een mix van deze twee dingen. Je kunt iets bouwen, je kunt iets creëren. Je moet problemen oplossen en manieren bedenken om dat te bereiken. Ik vind het nog steeds leuk, ook al heb ik die beslissing al een half leven geleden op school genomen."

Allesweter

Korzeniowska behaalde een master in lucht- en ruimtevaarttechniek aan de Universiteit van Southampton, waar ze zich specialiseerde in ruimtevaarttechniek. Ze vond het moeilijk om uit de verschillende technische disciplines een keus te maken, totdat ze in haar derde jaar een module over ruimtevaartuigsystemen volgde.

‘De docent stond tijdens de allereerste les voor de klas en zei dat systeemingenieurs allesweters zijn. Ze weten kleine stukjes over alle verschillende subsystemen die samenkomen. Ze hebben een totaalbeeld van wat het hele technische product moet doen. En eerlijk gezegd sprak het idee om een allesweter te zijn me wel aan. Ik dacht ook: misschien is dit wel iets voor mij, want ik vind al deze verschillende technische gebieden interessant, maar ik vind er geen één interessant genoeg om me daar volledig op te richten. Na mijn studie solliciteerde ik op banen als systeemingenieur, kreeg die ook en deed steeds meer ervaring op in het vakgebied. Ik vind het nog steeds leuk om te doen en ik heb het gevoel dat het de juiste keuze was.’

Meer meisjes

Korzeniowska is een van de weinige vrouwelijke ingenieurs in het Verenigd Koninkrijk. Slechts 9 procent is vrouw. Werken in een technische omgeving met echt ingewikkelde problemen kan een uitdaging zijn, zegt Korzeniowska.

Voor vrouwen is het daarnaast op een andere manier moeilijk, omdat er niet veel vrouwelijke ingenieurs zijn en sommige aspecten van het bedrijfsleven nog steeds door mannen worden gedomineerd. Als minderheid heb je een extra hindernis. Je probeert niet alleen technisch uitdagende problemen op te lossen, maar ook om stereotypen te doorbreken en de onbewuste vooroordelen van mensen aan te vechten, en dat kan uitputtend zijn. Het helpt als je een goede groep mensen om je heen hebt, als je mensen hebt die je steunen, maar het kan zowel in technisch als persoonlijk opzicht behoorlijk uitdagend zijn. ‘Uiteindelijk was ik het zat om met alle onzin te dealen waar vrouwen mee te maken hebben, maar ik wilde nog steeds ingenieur worden. Dus ben ik mijn eigen bedrijf begonnen.’

Korzeniowska benadrukt dat het belangrijk is om meer meisjes aan te moedigen om voor wetenschap en techniek te kiezen, omdat we hen nodig hebben in een technische carrière. Om alle technische uitdagingen op te lossen, hebben we een zo divers mogelijk team nodig, zegt Korzeniowska. ‘Er zijn allerlei statistieken die aantonen dat diverse teams beter presteren; ze zijn in staat om uitdagingen flexibeler en efficiënter op te lossen. We hebben dus ieders inbreng nodig. En het gaat niet alleen om vrouwen: ook andere groepen zijn mogelijk ondervertegenwoordigd in de techniek.’

Modelgebaseerd

Naarmate Korzeniowska carrière vorderde, begon ze zich steeds meer te ontwikkelen als trainer. ‘Ik gaf meer voorlichting over technische vakken en gaf les in science op zomerkampen in Amerika. Ik realiseerde me dat ik over de nodige vaardigheden beschikte om les te geven en dat ik het leuk vond.’

Nu is Korzeniowska partner bij Scarecrow, een adviesbureau voor modelgebaseerde systeemengineering in het Verenigd Koninkrijk dat verbonden is aan het High Tech Institute. ‘We geven trainingen, maar we doen ook consultancy voor allerlei bedrijven in het Verenigd Koninkrijk. We implementeren modelgebaseerde systeemtechniek in hun werk omdat het een geweldige manier is om de informatie in complexe projecten te beheren en ervoor te zorgen dat deze consistent is, en het helpt ons bij het oplossen van problemen. Mijn achtergrond ligt in de ruimtevaart en kernfusie, dus veel van de consultancy die ik doe, ligt nog steeds op het gebied van kernenergie of energie.’

Korzeniowska is auteur van technische studieboeken, maar ze schrijft ook fictieverhalen. Ze gebruikt modelgebaseerde technieken om haar fictieverhalen te modelleren. ‘Het is een geweldig mechanisme om veel informatie te verwerken en alles bij te houden, zoals de verschillende personages en locaties.’

Avonturenzoektocht

In haar driedaagse cursus gebruikt Korzeniowska een avonturenzoektocht met een fantasy-thema om deelnemers te begeleiden tijdens hun technische opleiding. Er zijn studies die aantonen dat mensen reageren op verhalen, vooral op technisch gebied, dus gebruikt ze dit om deelnemers te motiveren.

Korzeniowska herinnert zich ook haar eigen ervaring met Lego. ‘Ik raakte pas geïnteresseerd in Lego toen ik een Harry Potter-set kreeg. Ik had nooit eerder interesse in Lego getoond, maar omdat er een verhaal aan verbonden was en personages die ik kende en waarmee ik een bepaalde scène kon naspelen, raakte ik echt betrokken bij een bouw- en constructiemethode. Ik dacht dat ik de enige was, maar er is in de VS een onderzoek gedaan waaruit bleek dat meisjes eerder met bouw- en constructiespeelgoed spelen als er een verhaal bijhoort.

Korzeniowska begon na te denken over hoe ze methoden die haar hadden geholpen bij het leren, kon gebruiken in haar trainingen en misschien ook cursisten kon aantrekken die anders niet in de techniek zouden werken. Daar komen de avonturen vandaan. ‘Ik vroeg me af of je mensen een training in het V-model kon geven alsof ze door een betoverde vallei liepen. Je reist door de vallei op en neer, net zoals je dat in een technisch project zou doen, maar dan als een soort zoektocht.’

Nederland

Korzeniowska bracht ook een jaar door in Leiden, waar ze een baan kreeg bij het European Space Agency (ESA). ‘Ik was afgestudeerd en twee weken later stond ik in Nederland met een koffer en wat euro’s. Ik dacht: oké, we gaan een nieuw leven beginnen.’

Ze werkte als stagiaire bij de afdeling onderwijs van het ESA. ‘Dit is een ander aspect van mijn carrière dat me heeft geholpen bij het ontwikkelen van de cursus: we dachten na over hoe we ruimtevaartnormen op industrieniveau konden vertalen naar lesmateriaal voor studenten, zodat ze praktische ervaring konden opdoen met het bouwen van ruimtevaartuigen en het lanceren van raketten. Ik vond het heerlijk om in Nederland te wonen. Nu ik deze training geef, hoop ik hier veel vaker te zijn.’

Dit artikel werd geschreven in nauwe samenwerking met High Tech Institute.