Voldoende koper produceren voor succesvolle energietransistie bijna onhaalbaar
Om de klimaatdoelstelling van maximaal 1,5 graden Celsius opwarming te halen is de komende tien jaar 9,7 miljoen ton aan nieuwe koperaanvoer nodig. Dat is bijna een derde van de huidige koperproductie van 25 miljoen ton per jaar. Dat berekenen analisten van Wood Mackenzie in het onlangs verschenen rapport Red metal, green demand: copper’s critical role in achieving net zero. Om de doelstellingen van Parijs binnen bereik te houden, is de komende dertig jaar 23 miljard dollar per jaar aan extra investeringen in nieuwe koperwinning nodig.
Koper vindt aftrek vanwege zijn uitstekende elektrische geleiding. Bijna 80 procent van het metaal gaat naar elektrische en elektronische toepassingen. De wereldwijde economische groei en hogere levensstandaard stimuleert de vraag naar elektriciteit en dus van koper. Elektrische voertuigen en hernieuwbare energieopwekking doen daar nog een schepje bovenop.
Zon en wind jagen de vraag naar elektriciteitsnetwerken extra aan. Volgens Wood Mackenzie verzevenvoudigt de markt voor offshore-windenergie tegen 2040, wat een extra koperproductie van 1 megaton per jaar vraagt. Zonne-energie vraagt tegen die tijd 1,1 megaton extra per jaar.
Wood Mackenzie spreekt van een bijna onhaalbare uitdaging die aanzienlijke investeringen en prijsprikkels vraagt om het aanbod van kopermijnen op peil te brengen. ‘Om de doelstellingen van Parijs te halen, moet de mijnbouwindustrie nieuwe projecten opleveren met een frequentie en een consistent financieringsniveau die nooit eerder zijn bereikt’, zegt Nick Pickens, onderzoeksdirecteur kopermarkten bij Wood Mackenzie.
Wat de kopervoorraden betreft is die 9,7 megaton overigens geen probleem. Op dit moment zit er ongeveer 17 miljoen ton aan jaarlijkse koperproductie in de pijplijn – bijna het dubbele van het volume dat nodig is om de opwarming tot 1,5 °C te beperken. Wood Mackenzie stelt echter dat sommige projecten in werkelijkheid niet worden ontwikkeld, omdat ze economisch niet interessant zijn. ‘Zelfs de projecten met een aantrekkelijk rendement ondervinden hindernissen’, schrijven de analisten.
In theorie zouden hogere prijzen een aanmoediging moeten zijn. De voorwaarden om projecten op te leveren zijn echter uitdagend, met politieke, sociale en milieuhindernissen die hoger zijn dan ooit, stelt Wood Mackenzie. ‘Milieuvergunningen blijken bijvoorbeeld moeilijk te verkrijgen in de belangrijkste producerende landen, waaronder Chili en Peru.’
Wood Mackenzie kiest in zijn toekomstscenario een grotere rol voor koperschroot. Op dit moment komt een derde van de wereldwijde koperproductie uit recycling. Wood Mackenzie schat in dat dit tegen 2050 kan stijgen naar 45 procent. Met hogere recyclingpercentages kan de bijdrage zelfs nog groter zijn, maar dat lost de problemen niet op, stelt het marktonderzoekbureau.
Koper is niet het enige cruciale metaal voor een succesvolle energietransitie. De wereld heeft ook behoefte aan een hogere productie van nikkel, kobalt en lithium.
