Via bewezen stappenplan naar gerichte sensoroplossing
Johan van den Biggelaar en Ivo van Damme zijn senior projectengineer bij sensorintegrator Sentech. Beiden begeleiden zo’n vijftien ontwikkelprojecten tegelijk, waardoor geen werkdag hetzelfde is.
Maandag
Johan van den Biggelaar: ‘Zoals iedere dag bel ik om 8:44 uur in bij het salesoverleg. Onze accountmanagers bespreken kort de klantenbezoeken die op het programma staan, de offertes die moeten worden gemaakt en nieuwe businesskansen die ze hebben gezien. Als er vragen zijn over lopende projecten, kan ik gelijk antwoord geven.’
Ivo van Damme: ‘Om 9:05 uur schuif ik aan bij de bedrijfsbrede dagstart. Van alle afdelingen in de organisatie – inkoop, sales, productie, logistiek, kwaliteit, planning, engineering – is er een vertegenwoordiger aanwezig. Iedereen heeft hier de kans om zaken te bespreken waar ze tegenaan zijn gelopen en waar de klant mogelijk last van heeft. Denk aan een levertijd die onverwacht is opgelopen of een vertraging in de productie. Zodra het invloed heeft op het hele proces, zoeken we samen naar een oplossing zodat we de schade tot een minimum beperken.’

Johan: ‘Vervolgens hebben we ook op onze eigen engineeringafdeling een korte opstartbespreking. Daarin nemen we de punten uit de 8:44 en 9:05 mee. Verder vertellen alle engineers waaraan ze werken en of ze wellicht hulp kunnen gebruiken.’
Ivo: ‘Na de standaard opening ga ik met een van onze accountmanagers mee op bezoek bij een potentiële klant. Onze accountmanagers zijn goed technisch onderlegd, en prima op de hoogte van de technieken die we beheersen en wat er op de markt verkrijgbaar is. Meestal komen opdrachten via hen binnen en sparren we intern over de beste technieken en oplossingen. Maar zeker als een klant nog in de oriëntatiefase is, zoals de partij van vandaag, is het nuttig als ik instap en wat extra technische knowhow inbreng.’
Dinsdag
Ivo: ‘Uit het gesprek van gisteren zijn verschillende technieken en oplossingen naar voren gekomen. Ik maak een begin met de uitwerking. Bij Sentech hanteren we een vaste projectaanpak. Dat heeft een reden. Vergelijk het met het beklimmen van een berg. Om de top te bereiken, kun je veel verschillende paden kiezen. Maar als iedereen een andere route kiest en je stopt halverwege om te kijken waar de rest is, heb je geen idee wat de anderen aan het doen zijn. Als je vooraf echter duidelijk maakt hoe je de berg wilt beklimmen, zie je direct waarmee iedereen bezig is en kun je direct bijspringen als dat nodig is.’
Johan: ‘De eerste fase in het proces is dat we de probleemstelling duidelijk krijgen. Wat moet er worden gemeten, en waarom? We stemmen de wensen en eisen af met de klant. Daarna doen we een haalbaarheidsonderzoek, zowel technisch als commercieel, en maken we een inschatting van de kosten en de risico’s. Alles bij elkaar resulteert dit in een projectinitiatiedocument. Voor we die pid voorleggen aan de klant, houden we eerst binnen Sentech een open-up meeting. Vandaag zit ik bij zo’n overleg. De betrokken accountmanager legt de case voor aan onze collega’s die daarna op onze plannen mogen schieten. Dat levert vaak zeer waardevolle toevoegingen op. De inkoper merkt op dat een van de leveranciers het razend druk heeft en de lead time wel eens wat langer zou kunnen worden. Ook krijgen we kritische vragen over de geplande testopstelling en worden wat goede suggesties gedaan. Zo maken we het plan zo compleet mogelijk.’
Woensdag
Ivo: ‘Ondanks alle inspanningen gebeurt het toch wel eens dat we na het aftekenen van een projectplan nog een change request ontvangen. Vanochtend is dat het geval. Gelukkig is het een relatief kleine aanpassing: een klant wil graag een zwarte connector in plaats van een witte zoals in het pid stond. Technisch gezien is dat eenvoudig, maar ik bel wel even met de inkoopafdeling. De levertijd is iets langer en de prijs iets hoger. Dat leg ik voor aan de klant, die akkoord gaat. Nu kan het project naar de volgende fase.’
Johan: ‘In fase 2 van de Sentech-methode ontwikkelen en ontwerpen we. Vandaag zet ik voor een ander project de puntjes op de i, zodat ik het design en alle documentatie kan voorleggen aan de opdrachtgever. Als hij akkoord gaat, kunnen we volgende week beginnen met de bouw van een eerste prototype.’

Ivo: ‘Ik werk de rest van de dag aan een opdracht voor Agrifac. Dat bedrijf is gespecialiseerd in onder meer spuitmachines voor aardappelen en bieten. Om de ideale spuithoogte te bepalen, hebben we in het verleden al eens een radarsensor ontwikkeld. Dat systeem registreert uitstekend de toppen van de planten, maar Agrifac wil een stap verder. Om het proces nog beter te regelen, is ook de afstand tot de grond interessant. Na een lange zoektocht en veel veldtests zijn we uitgekomen bij de radarmodule van een Duitse leverancier, die de software speciaal voor ons heeft aangepast zodat de nauwkeurigheid hoog genoeg is. Vorig jaar waren de samples klaar. Nu zitten we midden in ontwikkelfase 3: het betrouwbaar en serierijp maken van de prototypes. Samen met de werkvoorbereider sleutel ik vandaag aan de testopstelling zodat we die soepel kunnen implementeren in ons interne productieproces.’
Donderdag
Ivo: ‘Het staat al een tijdje met dikke letters in mijn agenda. Vandaag starten we met de productie van een nieuw sensorsysteem. Ik ben dan altijd op de vloer aanwezig voor het geval er vragen zijn. De documentatie is compleet, dus het blijft bij wat kleine puntjes. Als een fly on the wall bekijk ik het proces en check ik of de voorspelde doorlooptijden correct zijn. Het is allemaal onderdeel van de vierde en laatste fase in het ontwikkeltraject.’
Johan: ‘Ik heb de hele dag een cursus over lijmen. Er is een trend zichtbaar van schroeven naar lijmen, onder meer voor nieuwe materialen zoals carbon of 3d-geprint kunststof. Als ontwerper is het goed als ik daar ook het nodige van weet.’
Vrijdag
Ivo: ‘De hele ochtend hebben we een intensieve, technische meeting bij een grote klant. We ontwikkelen een zeer geavanceerde load cell en hebben recent twee samples opgeleverd. Omdat ze in vacuüm opereren, heeft de klant een restgasanalyse uitgevoerd. Die hebben ze doorstaan. Iedereen blij, zou je zeggen, maar we krijgen de opmerking dat de nauwkeurigheid nog verder omhoog moet.’
Johan: ‘Na goed doorvragen blijkt dat de precisie niet het echte probleem is. De sensor is zo klein dat het label niet meer kan worden uitgelezen als hij eenmaal diep in de machine is gemonteerd. Daardoor kunnen de kalibratiegegevens niet goed worden gematcht. Met z’n allen bediscussiëren hoe we die uitdaging kunnen tackelen.’
Ivo: ‘Terug op kantoor sluiten we de week af met de vrijdagmiddagborrel.’