Nieuwe economische realiteit, ook voor Feda
Vroeger was de wereld betrekkelijk eenvoudig; er was een aantal branches die ieder hun eigen technologie hadden. De belangen die hiermee waren gemoeid, konden worden verdedigd alsof het een eigen vesting was. Eigenbelang eerst, met eigen belangenbehartiging, een eigen beurs en eigen leveringsvoorwaarden.
Maar de wereld zit niet meer zo eenvoudig in elkaar, verschillende technologieën zijn met elkaar verbonden en zelfs afhankelijk van elkaar. Het als vanouds vanuit de eigen vesting verdedigen van de eigen branche gaat niet meer op. Samenwerken is het devies. Kansen creëren door slimme connecties te maken, nieuwe businessmodellen ontwikkelen. Klanten willen dit samenspel zien en beleven. Sterker nog, ze zijn er zelf onderdeel van geworden. In deze veranderde wereld past het niet meer om een beurs, louter en alleen over aandrijftechniek te organiseren. Het past ook niet om de leveringsvoorwaarden nog alleen toe te snijden op het leveren van aandrijfoplossingen. Dat is ouderwets denken, daar komt een branche niet verder mee. Met deze manier van denken wordt een branchevereniging een schuilplaats voor dinosaurussen, een plaats waar modern denkende bedrijven niet willen worden gezien.
Begrijp me niet verkeerd, Feda is ondertussen al lang niet meer die schuilplaats voor dinosaurussen, maar we kunnen ook niet zeggen dat we klaar zijn voor de toekomst. Feda zal als branche veel meer de samenwerking moeten opzoeken en zelfs onlogisch lijkende paden moeten gaan bewandelen. Neem de beurs World of Technology & Science (www.wots.nl). Veel discussies gaan over het feit dat het niet meer ‘die goede oude beurs Aandrijftechniek’ is. Gelukkig maar, zeg ik dan, want dat zou betekenen dat we geen stap voorwaarts hebben gezet, dat we stil zijn blijven staan. Wat ik al aangaf, opdrachtgevers willen bedrijven zien samenwerken, ook op een beurs. En dat samenwerken gaat alleen in een keten. Een klant is vaak al lang niet meer alleen opdrachtgever, maar ook strategische samenwerkingspartner. Je kunt je dus serieus afvragen of eigen belangenbehartiging en eigen leveringsvoorwaarden als aandrijfbranche daar nog wel bij passen. Het gaat er veel meer om dat de leden samen de route uitstippelen. Een route die niemand kent omdat we onderdeel zijn van een wereldwijde dynamische markt, waar vandaag heel anders kan zijn dan morgen.
Ook FME, nog steeds vaak bestempeld als klassieke werkgeversorganisatie, heeft dat al een tijd geleden doorzien. Met de vorming van clusters is ze een weg ingeslagen die wezenlijk anders is dan wat in het verleden werd gedaan. FME heeft de grote maatschappelijke uitdagingen als kern opgepakt en vormgegeven in clusters. Zo is er een cluster Agro & Food om als technologische industrie de uitdagingen in voedselvoorziening bij een sterk groeiende wereldbevolking aan te pakken. Met dit vraagstuk wordt door middel van samenwerking tussen de diverse brancheverenigingen naar antwoorden gezocht. Enerzijds door de netwerken aan elkaar te koppelen, anderzijds door de innovatie te stimuleren met icoonprojecten en daar ook de bijbehorende financiering voor te zoeken.
Geen gemakkelijke klus. FME is hiermee een totaal onbekende weg ingeslagen. Een weg die, naar de overtuiging van FME en haar leden, noodzakelijk is voor de toekomst van technologische industrie in ons land. Maar tegelijk ook een weg die veel obstakels kent en waar oude vanzelfsprekendheden niet meer gelden. Welkom in de nieuwe economische realiteit.