Lopes II-revalidatierobot naar de kliniek
De eerste twee exemplaren van de aan de UT ontwikkelde Lopes II-looprobot zijn geïnstalleerd bij respectievelijk het Roessingh-revalidatiecentrum in Enschede en de Sint Maartenskliniek in Nijmegen. Therapeuten kunnen daardoor aan de slag met het ontwikkelen van therapieën voor revalidatie. Ook moeten de twee prototypes de nodige feedback opleveren om de puntjes op de i te zetten voor een commerciële versie.
Het Lopes-project loopt al sinds 2001 aan de UT. Een van de problemen bij een hersenbeschadiging door een beroerte of ongeluk, of bij een dwarslaesie, is dat patiënten niet of niet goed meer kunnen lopen. Tijdens de revalidatie leren ze dat door intensieve therapie opnieuw aan. Daar worden soms mechatronische hulpmiddelen voor ingezet die de beenbewegingen sturen van de patiënt op een loopband. Deze automaten ontlasten de therapeut, maar de klinische resultaten zijn over het algemeen minder goed dan bij normale therapie.
Het Lopes-project wil hier verbetering in brengen door een apparaat te ontwikkelen dat de patiënt niet stuurt, maar alleen corrigeert als die een fout maakt. Dat is mechatronisch lastig; het apparaat mag de patiënt normaal niet belemmeren maar moet wel weerstand bieden als de verkeerde beweging wordt gemaakt. Hiervoor werd een prototype ontwikkeld, waarmee sinds 2007 samen met het Roessingh testen werden uitgevoerd. De resultaten hiervan leidden uiteindelijk tot een compleet herontwerp in 2012, de Lopes II, samen met de bedrijven Moog en Demcon. Het kost bij deze nieuwe versie veel minder tijd om plaats te nemen in het apparaat en Lopes II geeft betere feedback over de bewegingen.
Het apparaat is nu op hoofdlijnen uitontwikkeld, maar er is nog veel schaafwerk nodig. De installatie bij de twee revalidatiecentra moet hier de nodige data voor opleveren. Ook komt de therapieontwikkeling in een stroomversnelling, denkt Gijs van Oort van de UT: ‘Met Lopes I werd ook al onderzoek gedaan naar therapieën, maar daarvoor moesten therapeuten en patiënten van het Roessingh hierheen komen. Het grote verschil is dat de apparaten nu bij de revalidatiecentra staan en dat de therapeuten volledige toegang hebben.’
