Lichtjaren verwijderd van productie

Regelmatig hebben mijn Nederlandse collega’s erop gewezen dat ik een rasoptimist ben. Ik ben heel snel enthousiast over wat mensen in de hightechwereld beweren. Startups zijn mijn favoriet. Ik heb een zwak voor een ouderwets underdogverhaal en ik zie graag vernieuwers proberen om het speelveld op z’n kop te zetten. Maar hoe positief ik ook ben, er zijn een paar startups die meer vragen oproepen dan antwoorden geven, die mijn realiteitszin naar boven brengen en meer dan alleen een vleugje scepsis genereren. Een perfect voorbeeld: Lightyear.

Tuurlijk, de Lightyear One bevat indrukwekkende technologie. Ontwerpers hebben ervoor gekozen om de auto te bouwen met lichtgewicht aluminium en koolstofvezel, wat het gewicht aanzienlijk vermindert en toch een sportieve uitstraling geeft. Door de extreem lage luchtweerstand kan de auto per lading verder rijden. De kap, dak en kofferbak zijn allemaal gemaakt van zeer efficiënte zonnecelpanelen die extra energie geven – allemaal erg cool.

Ik begrijp de hype dus wel. Wat is er niet gaaf aan een groep jonge ondernemers die de auto-industrie wil vergroenen? Sinds de onthulling van de Lightyear One in juni vorig jaar heeft de prototypeauto een zegetocht over de wereld gemaakt, op allerlei beurzen voor veel opwinding gezorgd, en nog belangrijker, investeerders gelokt met beloften om de milieuvriendelijke elektrische auto te produceren die door de zon kan worden opgeladen. Maar dit David-tegen-Goliath-verhaal lijkt iets te missen. Namelijk resultaten.

Om te beginnen is de Lightyear One geen zonnewagen. Het is een elektrische auto met zonnecellen om wat extra energie te leveren. Hoeveel de zon echt bijdraagt ​​aan het totale bereik is onduidelijk en is in ieder geval niet onderbouwd met een echte test of demonstratie. Gezien het beperkte aantal dagen met volle zon in Nederland, is het moeilijk voor te stellen dat het zonnepaneel een flinke boost geeft in het opladen – althans niet in deze regio.

Lightyear beweert dat zijn auto in ideale omstandigheden tot 725 km kan rijden met een enkele lading van zijn bescheiden 60 kWh batterij. Het probleem zit ‘m in het woordje ‘ideaal’. Dat is meer dan alleen de aanwezigheid van de zon en goed weer. Gebruik je de verwarming of airconditioning, of sluit je je telefoon aan en gebruik je het infotainmentsysteem van de auto, dan is het al niet meer ideaal. Door gebruik te maken van alle comfort dat we allemaal verwachten in onze moderne voertuigen, betekent dit dat je niet het maximale uit de auto haalt.

 advertorial 

RFID-toegangsbeveiliging nu nog makkelijker

Voor Identification and Access Management (I.A.M.) heeft Pilz het bedrijfsmoduskeuze- en toegangsautorisatiesysteem PITmode. Voor een onderdeel van dit systeem, de PITreader, heeft Pilz een RFID-transponder in kaart- en stickerformaat ontwikkeld. Alle varianten zijn vrij beschrijfbaar en rechten kunnen vastgelegd worden door gebruik te maken van de eenvoudig passende softwaretools.

Nog steeds niet afgeschrikt? Geweldig. Maar om op de hypetrein van de Lightyear One mee te rijden, moet je maar liefst 120 duizend euro neertellen. Ja, je leest het goed, als je in de zogenaamde ‘Tesla Killer’ wilt cruisen, moet je een ​​investering doen in de orde van onroerend goed. Dit in tegenstelling tot de bestverkopende auto van 2019 in Nederland, Tesla’s Model 3, met een basisversie van iets minder dan 50 duizend euro. Wellicht heeft het Lightyear-team dat ook ingezien, want onlangs maakte het bedrijf bekend dat het een veel goedkoper tweede model in massaproductie wil nemen om tegemoet te komen aan de gemiddelde consument. Het prijskaartje daarvoor, 55 duizend euro.

Kosten en comfort daar gelaten, het is tijd om realistisch te kijken naar het ambitieuze productieschema van Lightyear. Tot op heden heeft de startup nog maar één werkend prototype van de Lightyear One laten zien. Dat betekent dat weg-, veiligheids- en crashtests, evenals de allerbelangrijkste certificering van de autoriteiten bij RDW, misschien in het verschiet liggen, maar nog lang niet zijn uitgevoerd. Wat betekent dat het serieus produceren van de elektrische auto voor de markt nog verder weg is. Het is totaal onduidelijk hoe Lightyear wil overstappen van een interessant verhaal naar een levensvatbare speler in de auto-industrie, behalve als het opeens steun krijgt van een enthousiaste miljardair. Misschien zou het kunnen werken als de r&d-tak van een van de grotere autofabrikanten, maar niet als een echte, onafhankelijke fabrikant – althans niet op korte termijn.